In een klein dorpje woonde een roodharige jongen genaamd Davie. Davie was altijd een beetje een boefje geweest, maar met de tijd werd hij er onbedoeld heel goed in. Hij had een vreemde gave om dingen te stelen zonder dat hij zelf doorhad wat hij aan het doen was. Het begon met het per ongeluk meenemen van kleine voorwerpen, maar al snel kon Davie bijna als een professionele boef inbreken en de meest ingewikkelde juwelen stelen, zonder dat hij zich er bewust van was.

Terwijl de dorpelingen zich afvroegen hoe hij dat voor elkaar kreeg, gingen er geruchten rond over de mysterieuze diefstallen die in het dorp plaatsvonden. Maar niemand had een idee dat Davie er iets mee te maken had.

Op een dag, terwijl Davie door de stad slenterde, zag hij een groep boeven een oude dame beroven. Zonder erbij na te denken, snelde Davie naar voren en vocht met de boeven, zonder te beseffen dat hij al hun gestolen buit, inclusief de portemonnee van de oude dame, had meegenomen.

Toen de boeven verslagen waren, keek de oude dame verbaasd naar Davie. “Jongeman, hoe heb je dat gedaan? En waar is mijn portemonnee?”

Davie haalde zijn schouders op en keek even rond. Hij zag de portemonnee in zijn hand en besefte niet dat hij die had gestolen. Verward en met een oprecht hart vol goede bedoelingen, gaf hij de portemonnee terug aan de oude dame.

De oude dame glimlachte dankbaar en zei: “Je bent een mysterieuze held, Davie. Misschien begrijp je het zelf niet, maar je hebt net mijn dag gered.”

Davie, nog steeds verward, glimlachte terug en ging verder met zijn dag. Hij had geen idee waarom hij altijd dingen leek te stelen, maar hij was blij dat hij op de juiste momenten kon helpen.

En zo werd Davie, het onbewuste boefje, een onbewuste superheld in het dorp. Hij wist niet waarom hij de dingen deed die hij deed, maar hij bleef goedbedoeld en vol goede daden, zelfs zonder te begrijpen waarom hij ze deed. En het dorp koesterde hem als hun mysterieuze beschermengel, zelfs al begreep Davie zelf niet waarom.